Hygge, czyli duńskie szczęście. O co chodzi?
Jak to jest, że Duńczycy pomimo kiepskiej pogody i bardzo wysokich podatków są tak zadowoleni z życia? Duńczycy zaliczają się do jednych z najszczęśliwszych narodów świata. Co sprawia, że są tak szczęśliwi?
Zaufanie
Około 80% Duńczyków ufa sobie nawzajem, co w porównaniu z innymi narodami jest bardzo wysoką wartością. Duńscy rodzice nie boją się nawet zostawić śpiącego dziecka w wózku przed restauracją, co dla wielu osób byłoby nie do pomyślenia. Jest to na tyle zakorzenione w ich mentalności, że gdy pewnego razu duńska turystka próbowała zostawić dziecko w wózku przed restauracją w Nowym Yorku, została aresztowana.
Przewodnim motywem Hygge jest to, że jeśli chcemy żyć w społeczeństwie, w którym ludzie ufają sobie nawzajem, musimy zacząć od siebie i własnego kręgu rodziny i znajomych. Najważniejsze, aby inni ludzie postrzegali nas jako osobę godną zaufania. Jeśli mówimy i obiecamy, że coś zrobimy, to powinniśmy to zrobić.
Zróżnicowane społeczeństwo z wolnością do bycia sobą
W Danii głównym celem edukacji dziecka jest jego rozwój osobisty. Dziecko musi wiedzieć, że kimkolwiek będzie chciało być w przyszłości, będzie wykonywało ważne zadania dla całej społeczności. Równie ważny w społeczności jest lekarz i prawnik, co piekarz czy ochroniarz, bo każdy potrzebuje każdego w pewnych życiowych sytuacjach.
Najważniejsze jest to, aby dziecko, a potem dorosły człowiek znalazło odpowiednie miejsce dla siebie. Szkoła powinna mu pomagać w rozwijaniu własnego charakteru i szukania drogi w życiu, a nie negować jego wybory.
W jednym kierunku
Wielu ludzi czuje się szczęśliwymi, jeśli są częścią jakiegoś zgranego zespołu, którym przyświeca jakiś głębszy cel w życiu. Aż 7 na 10 Duńczyków nie ma nic przeciwko wyższym podatkom, jeśli wiedzą, że ich pieniądze zostaną przeznaczone na wspólny cel, czyli na zorganizowanie co raz to lepszego państwa, w którym każdy może czuć się szczęśliwy. Nie postrzegają siebie jako ofiary systemu podatkowego, ale jako niezbędny element, podstawę tego systemu.
